Είπαμε τόσα πολλά,
λίγα περίσσεψαν
Εχτές και πάλι,
Αναρωτιέμαι πάλι για τα μακρυά σου δάκτυλα,
και την υφή στα χείλι,
που ένιωσα.
Περπατώ στους δρόμους και το σκέφτομαι,
συνομιλώ με τα χέρια σου.
Σε σκέπτομαι.
και που γελάω,
Με τα χείλι,
και την πνοή σου,
Δροσίζομαι μ’ένα μεγάλο ποτήρι λευκό κρασί.
Διαδρομές μέχρι την ευχαρίστηση σου.
Η αφιέρωση δεν θα’χε ποτέ νόημα χωρίς το φιλί σου.
Μακριά που φεύγεις για να’ρθεις κοντά μου.
Τα χείλι σου αυθαιρετούν
κι αυθόρμητα
νιώθεις αλλιώς.
Και λες για τον αέρα, τη βροχή σου
πως σε μεθούν, κι ακούμπησα
τυχαία στο κουμπί σου
κι έπεσα λιγάκι πιο βαθιά,
αγνά, μεσ’τη ψυχή σου.
11.09.010
λίγα περίσσεψαν
Εχτές και πάλι,
Αναρωτιέμαι πάλι για τα μακρυά σου δάκτυλα,
και την υφή στα χείλι,
που ένιωσα.
Περπατώ στους δρόμους και το σκέφτομαι,
συνομιλώ με τα χέρια σου.
Σε σκέπτομαι.
και που γελάω,
Με τα χείλι,
και την πνοή σου,
Δροσίζομαι μ’ένα μεγάλο ποτήρι λευκό κρασί.
Διαδρομές μέχρι την ευχαρίστηση σου.
Η αφιέρωση δεν θα’χε ποτέ νόημα χωρίς το φιλί σου.
Μακριά που φεύγεις για να’ρθεις κοντά μου.
Τα χείλι σου αυθαιρετούν
κι αυθόρμητα
νιώθεις αλλιώς.
Και λες για τον αέρα, τη βροχή σου
πως σε μεθούν, κι ακούμπησα
τυχαία στο κουμπί σου
κι έπεσα λιγάκι πιο βαθιά,
αγνά, μεσ’τη ψυχή σου.
11.09.010
Σχόλια