Κάθε φορά που πρέπει να φεύγω

Κάθε φορά που πρέπει να φεύγω, λίγο, για να μ’αγαπάς,
πολύ, είναι θέμα αντοχής,
-no risk

Γιατί είναι εύκολο ν’αγαπάει κανείς,
Ω, στ’αλήθεια τόσο εύκολο ν’αγαπάει κανείς.

Πυροβόλησα τις λέξεις στον αντίθετο τοίχο,
Για να φτάσουν σε σένα, λίγο πολύ,
ίσως, γιατί, ω! τόσο,
μα τόσο εύκολα σ’αγαπάει στ’αλήθεια κανείς.

Να μου λες να μιλώ σε όλους γύρω μου, ν’ακούς εσύ,
Και να φεύγω λίγο μου λες,
κι εσύ «σ’αγαπώ», «πολύ, πολύ»
-λίγο πιο πολύ
Που είναι εύκολο μωρό μου,
τόσο εύκολο ν’αγαπάει κανείς.

Να κάνω πως κοιτάζω τον καθρέφτη,
για να με κοιτάς, κλεφτές ματιές, εσύ.

Να τριγυρίζεις γύρω μου, λίγο λίγο, και πολύ,
Και δήθεν τυχαία, να μ’ακούς που λέω,
«μα,! είναι εύκολο ν’αγαπάει κανείς»
αν είναι να’ρθει, θε να’ρθει...

Κάθε φορά που πρέπει να φεύγω, για να μ’αγαπάς πολύ.


Αθήνα 26.09.010